Kukurydza dość szybko ma niedobory substancji pokarmowych makro jak i mikroelementów. Pierwszymi objawami tzw. głodu są odbarwienia na liściach jak i łodydze. Zapobiec temu głodowi możemy tylko przez racjonalne nawożenie doglebowe i dolistne makro i mikroskładnikami. Przy prawidłowej agrotechnice, sprzyjających warunkach atmosferycznych realne są plony kukurydzy  250 dt/ha suchej masy roślinnej lub jak kto woli 150 dt/ha suchego ziarna. Potencjalne możliwości  plonotwórcze kukurydzy są jak widać bardzo wysokie. Pogłówne nawożenie kukurydzy stwarza niebezpieczeństwo „poparzenia” roślin. Cząstki nawozu zatrzymują się w kątach liści lub lejkach liściowych. Rozpuszczając się pod wpływem wody, tworzą krople silnie stężonego roztworu które uszkadzają tkankę rośliny. Uszkodzona tkanka obumiera, a liść bieleje.

Głównym elementem plonotwórczym kukurydzy jest jej nawożenie, kukurydza ma bardzo duże wymagania pokarmowe i nawozowe. Do wyprodukowania 1 tony ziarna kukurydzy zużywa w kg:

• N - 29 kg
• P₂O₅ - 13 kg
• K₂O - 33 kg
• CaO - 8 kg
• MgO - 8 kg

Przy plonie 6 ton ziarna z hektara pobiera:

• B - 100 g/ha
• Cu - 70 g/ha
• Fe - 1200 g/ha
• Mn - 320 g/ha
• Mo - 6 g/ha
• Zn - 350 g/ha

Podstawowym źródłem składników pokarmowych jest nawożenie doglebowe i nawet prawidłowo dobrane, nie zawsze pokrywają one potrzeby pokarmowe rośliny. Czynnikami ograniczającymi pobieranie substancji pokarmowych są:

• kwaśny lub zasadowy odczyn gleby.
• rodzaj gleby i jej zasobność w makro i mikroelementy.
• słabe wykorzystanie nawozów przedsiewnych spowodowane wiosennymi chłodami i małą ilością opadów.
• mały system korzeniowy nie może zapewnić  roślinie odpowiedniej ilości składników pokarmowych i dlatego wzrost jest powolny.

Nasilenie objawów niedoborowych spotykamy, gdy:

• w maju temperatura spada poniżej 12°C.
• zawartość przyswajalnego fosforu w glebie jest niska.
• zastosowano wysokie nawożenie azotowe.

Potrzeby kukurydzy dotyczące NPK zależą głównie od zasobności stanowiska, przedplonu, warunków pogodowych oraz plonu jaki planujemy osiągnąć. Największe potrzeby pokarmowe kukurydza ma na przełomie lipca i sierpnia. Przy stanowisku poniżej pH 5,8 stosujemy wapnowanie. Kukurydza szczególnie dobrze reaguje na nawożenie azotowo-potasowe. Makroskładnikami nawozimy głównie przedsiewnie, ale obecnie dodatkowo zalecane jest też nawożenie startowe kukurydzy. Celem nawożenia startowego jest dostarczenie składników w początkowym (krytycznym) okresie wzrostu. Granule nawozu najczęściej wieloskładnikowego umieszcza się kilka centymetrów od nasion, tak żeby nie zakłócić kiełkowania nasion. Technika ta wymaga jednak specjalistycznego sprzętu, redlic w siewnikach do wysiewu nasion i nawozu. Obecnie zamiast tradycyjnego nawożenia fosforowo-potasowego stosuje się użyźniacze glebowe typu PRP SOL w ilości około 200 kg na ha. Nawóz ten ewidentnie poprawia strukturę gleby.

Prawie całe na nawożenie azotem możemy zrobić przedsiewnie mocznikiem. Mocznik jest nawozem długo działającym w glebie. Pogłównie azotem nawozimy kukurydzę tylko wtedy, gdy plantacja jest w słabej kondycji. Nawożenie azotem  kukurydzy mieści się w przedziale 200-300 kg/ha. Nawożenie potasem jest  zbliżone do nawożenia azotem, całość dajemy pod orkę zimową. Nawożenie fosforem to około jedna trzecia dawki nawozowej potasem, również w całości stosujemy przed orka zimową.